“Landelijk gaat de aandacht vaak uit naar de academisch medische centra. Daardoor gaat de discussie vaak over acute zorg, concentratie en spreiding. De kracht, rol en functie van regionale ziekenhuizen worden onderschat. Waar regionale ziekenhuizen als de onze in uitblinken is sociale innovatie. Wij zijn druk bezig de zorg van de toekomst in de regio te ontwikkelen. Passende zorg is dé manier om de zorg toegankelijk, betaalbaar en hoogwaardig te houden.

Samen met partijen in de regio – huisartsen, ouderenzorg, thuiszorg en psychiatrie – hebben wij een toekomstvisie ontwikkeld voor 2030: Rivierenland Samen Beter. Daarbij is inhoudelijk goed gekeken naar wat de patiëntbehoeften zijn. Dat dwingt je over je eigen grenzen te kijken. Niet alleen over de grenzen van de organisatie, maar ook van vraagstukken. Als ziekenhuis moet je je altijd afvragen: moet de patiënt wel bij ons geholpen worden of kan dat ook thuis?

We hoeven ons geen zorgen te maken over het aantal hulpvragen voor specialisten als we naar de demografische trends kijken. Die vraagontwikkeling zet zich wel door. Maar als we het zorgsysteem toegankelijk en betaalbaar willen houden, moeten we niet behandelingen blijven stapelen. Een mooi praktijkvoorbeeld vind ik de WijkKliniek in Amsterdam. De groep die veel gebruikmaakt van spoedfuncties zijn mensen die in het laatste jaar, twee jaar van hun leven zitten. De WijkKliniek probeert die groep uit de draaideur van het ziekenhuis te houden. Dat betekent dat aan de poort moet worden gedetecteerd of dat iemand is die we in de komende achttien maanden veel terug gaan zien. Als dat zo is, dan moet je iets anders doen dan alleen het medische probleem verhelpen en iemand met hulp van de huisarts en wijkverpleging in zijn eigen omgeving houden. Dat ontlast het systeem, werkt goed om kosten in de hand te houden en is uiteindelijk veel prettiger voor de patiënt en zijn omgeving.

Dit kan alleen als de financieringskant op orde is. Grote verzekeraars moeten een langetermijnvisie tonen. Wij zouden heel graag willen dat we dokters niet alleen belonen voor productie, maar ook als ze een goed gesprek met de patiënt voeren over zijn zorgbehoeftes. Als je blijft afrekenen op behandelingen en niet op de regionale functie die het ziekenhuis vervult in het kader van Positieve Gezondheid, is dat de dood in de pot. Verzekeraars hebben er alle belang bij om het mogelijk te maken dat we dit kunnen blijven doen.”